Auteur: mr. drs. Harry Groenenboom
Een automonteur verandert van werkgever. Bij de eindafrekening houdt zijn werkgever op grond van een studiekostenbeding studiekosten in. Hoe beoordeelt de kantonrechter te Dordrecht dit?
De feiten
Een werknemer treedt per 1 september 2019 bij een autodealer aan als eerste automonteur. In de arbeidsovereenkomst is een studiekostenbeding opgenomen. Gedurende zijn arbeidsovereenkomst volgt de werknemer verschillende opleidingen die de werkgever betaalt. Per 1 februari 2023 zegt hij zijn arbeidsovereenkomst op. Bij de eindafrekening houdt de werkgever een bedrag van € 3.678,28 in op grond van het studiekostenbeding. De werknemer wil dat geld terug. Hij legt zijn eis neer bij de kantonrechter.
Oordeel kantonrechter
De kantonrechter oordeelt dat het studiekostenbeding rechtsgeldig is. Het stelt de periode vast waarvoor het geldt. Ook bepaalt het dat de terugbetalingsverplichting minder wordt naarmate de werknemer langer in dienst blijft. Van verplichte scholing in de zin van artikel 7:611a Burgerlijk Wetboek is geen sprake. Ook zonder de opleidingen die de monteur volgde kon hij zijn werk doen.
Het studiekostenbeding vermeldt niet precies wat de kosten zijn die de werknemer zou moeten betalen. Over dat bezwaar stapt de kantonrechter heen. De werknemer wist dat een gedeeltelijk vergelijkbare opleiding bij zijn vorige werkgever € 4.000,00 kostte. Dat bedrag komt ongeveer overeen met wat zijn huidige werkgever claimt. De werknemer wist dus wat hij kon verwachten.
De kantonrechter wijst de vordering van de automonteur dus af. Hij krijgt de € 3.678,28 niet terug.
Slot
Heeft u vragen naar aanleiding van deze blog? Neem dan contact op door te bellen naar 0180 – 47 26 75. Of stuur een e-mail naar info@groenenboomadvocaat.nl. Wij zijn u graag van dienst.
De uitspraak vindt u hier: